Budi Palopo
Budi Palopo (lair ing Gresik, Jawa Timur, 27 April 1962; umur 62 taun). Duweni jeneng asli Budi Utomo nanging dhèwèké luwih seneng diceluk Tom Sega lan malah kondhang kanthi sebutan Budi Palopo[1]. Lulusan FMIPA/Matematika Institut Teknologi 10 Novèmber (ITS) Surabaya iki nulis rong basa ya iku basa Jawa lan Indonesia kanthi wujud puisi, carkak, lan esai[2]. Puisine, Tembang Damai (1987) dipentas-wacakake ing Pusat Kebudayaan Perancis, Surabaya ya iku antologi puisine sing pisanan[2]. Sajak Hong, antologi puisi bersama kawan, dipentas-wacakake ing Dewan Kesenian Surabaya (1988). Suara’89, antologi bersama kawan dipentas-wacakake ing Pusat Persahabatan Indonesia-Amérika (PPIA) Surabaya (1989)[2]. Gurit Rong Puluh (1995) dipentas-wacakake ing Dewan Kesenian Surabaya (1995), ing Taman Budaya Surakarta (1996) lan ing Taman Budaya Jawa Timur (1997)[2]. Karya-karyané uga kahimpun ana ing antologi Pangastawa (1990) lan antologi puisi liyané. Karya-karyané diemot ing médhia masa, antarané: Jaya Baya, Panjebar Semangat, Surabaya Pos, Surya, Kompas, lan Jawa Pos[3]. Kang identik lan bisa diusung déning Budi Palopo ya iku kesan mistis, magis, lan mbeling ana ing geguritan sing ditulis. Akèh kang awujud mantra Jawa. Akèh geguritané Budi Palopo kang ora gampang dicerna mentah-mentah[3]. Ngandut aji-aji magis simbolik utawa mung dolanan kosa kata[3]. Kesan “mbeling” bisa dideleng saka geguritan-geguritané. Ana ing sajake sing serius, isih ngetokaké aksen guyon parikena[3]. Padha karo anekdot sing isiné sindiran. Sindiran karo gaya sing alus, kas Jawa sing kalem[3]. Dhèwèké wis tau olèh tropy penghargaan saka Kanwil Deppen Jawa Timur, minangka penulis paling apik ing Lomba Karya Tulis Bulan Komunikasi, Surabaya 1985[1]. Minangka Juara III ana ing Lomba Karya Tulis Bulan Produksi, Kanwil Depnaker Jawa Timur, Surabaya 1986[1]. Kajaba iku, dhèwèké uga éntuk penghargaan saka RRI Surabaya, minangka Juara III ana ing Lomba Nulis lan Macakake Naskah Humor Hari Radio 1987[1]. Saiki dhèwèké dadi wartawan tabloid GUGAT, ing Surabaya[2].