Hasan bin Ali

Hasan bin Ali bin Abu Thalib (Basa Arab: حسن بن علي بن أﺑﻲ طالب)‎ (c. 625 – 669) iku putra saka Ali bin Abi Thalib lan Fatimah az-Zahra, lan putu pisanan saka Muhammad. Miturut amèh kabèh sèkte Singah, panjenengané minangka Imam kapindho, déné sekte liyané nyebut yèn Imam kaloro iku seduluré Husain bin Ali. Sanadyan mangkono, Hasan minangka salah siji figur utama ing Sunni lan Singah amarga minangka Ahlul Bait saka Muhammad. Panjenengané uga dikurmati banget déning kaum Sufi amarga dadi Waliy Mursyid kang ka 2 sawisé bapaké mligi tumrap tarékat Syadziliyyah.

Jenengé ya iku Abu Muhammad. Dhèwèké dianggep saka Ahlul Bait lan Al-Kisa. Miturut sawetara Sunni kayata Ibnu Kathir lan Ibnu Hajar, dhèwèké minangka khalifah kaping lima lan pungkasan saka Khalifah Sejati. Dhèwèké uga dikenal kanthi loman, prihatin marang wong miskin, kebecikan, kapinteran lan, mesthi, wani.

Pitung taun pisanan Hasan urip karo simbah. Wonten pangandikanipun Kanjeng Nabi bab piyambakipun lan saduluripun. Kayata: "Hasan lan Husain iku pemimpiné para mudha swarga." Acara sing paling penting nalika isih cilik Hasan yaiku melu acara Mubāhalah lan diarani "Ibnaana" ing ayat Mubāhalah. Nalika Ali bin Abi Thalib jumeneng khalifah, Hasan ngetutaké lakuné bapaké lan ndhèrèk perang.

Bagéan saka artikel ngenani Imam Syi'ah Rolas Imam
Ali bin Abi Thalib Hasan al-Mujtaba Husain asy-Syahid Ali Zainal Abidin Muhammad al-Baqir Ja'far ash-Shadiq Musa al-Kadzim Ali ar-Ridha Muhammad al-Jawad Ali al-Hadi Hasan al-Askari Muhammad al-Mahdi deleng rembug besut

Sawisé matèni Ali bin Abi Thalib ing tanggal 21 Ramadhan 40 H / 28 Januari 661 M, wong-wong padha teka kanggo janji setya marang Hasan. Hasan mènèhi pidato ing ngendi dhèwèké nyebataké kautamané bapaké lan keluargané lan hubungané raket karo Muhammad; Dhèwèké nyatakaké yèn sarat kanggo nampa khilafah ing pihake yaiku ketaatan umum marang perintah lan keputusane. Sawise pirang-pirang wulan, Muawiyah pungkasane lumaku ing Madinah karo pasukan sing dipimpin dening Abdullah bin Amir. Ngerti kahanan kasebut, Hasan lunga menyang Nakhila lan ngumpulake tentara karo komandan tentarane, kalebu Qais bin Sa'ad al-Ansari. Ing dina Sabat, saksampune pengkhianat salah sawijining senapati, ana pasulayan ing tentara lan Hasan ngandika kanggo ngrampungake, nanging perselisihan kasebut saya tambah. para prajurit njarah tarubipun, piyambake sedaya nuduh piyambakipun nistha, lan Hasan dados kuciwa kaliyan piyambake sedaya lan mboten ningali ketangguhan ing korps kangge perang. Ing kahanan kaya mengkono, Hasan ora duwe pilihan kajaba nampa tentrem-rahayu kanggo nyegah pertumpahan getih lan nylametake nyawa manungsa lan umat Islam. Wilfred Madlung nulis ing ensiklopedia Iranica yen Muawiyah ngirim layang sing ditandatangani putih marang Hasan. Hasan nulis ing kene, Mu'awiyah tumindak miturut Al-Qur'an lan Sunnah Nabi lan khalifah sing bener, Mu'awiyah ora milih pengganti, nggawe keamanan umum, lan ora ngancam Hasan lan para sahabat. Pungkasan, kanthi njlentrehake kahanane Hasan, persetujuan ditandatangani antarane para pihak ing pungkasan paruh pertama taun 41 H.

Syi'ah pitados bilih Imamah Hasan bin Ali adhedhasar hadits Nabi lan Ali Ibn Abi Thalib, lan nalika negesake tentrem, dheweke mundur saka posisi politik ora mbebayani jabatane minangka Imamah, lan dhèwèké dadi Imam nganti pungkasaning gesangipun. Syiah percaya yen Imamah Hasan bin Ali ora kasedhiya kanggo wong, lan ing prinsip, Imamah ora ditransfer kanggo wong liya liwat kasetyan kanggo wong liya utawa mundur saka Imam dhewe.

Lair lan Kauripan Kulawarga

Lair

Hasan dilairaké rong taun sawisé Ijrah menyang Madinah (622 M), wong tuwané yaiku Ali, sepupu Muhammad lan wong kapercayaané, lan Fatimah, putri Muhammad. Hasan iku putu pisanan Muhammad. Miturut tradhisi Singah, panjenengané dijenengaké kaya jeneng simbahé. Hasan tegesé "gagah/handsome" ing Basa Arab.

Déné garis silsilahé yaiku: