Wikipédia

Tadashi Maeda


Laksamana Mudha Tadashi Maeda (前田 精 Maeda Tadashi?, 3 Maret 1898 – 13 Desember 1977) yaiku petugas tingkat tinggi Angkatan Laut Kekaisaran Jepang ing masane Perang Pasifik. Maeda dhuwe peran sing penting ing prastawa Proklamasi kamardikan Indonesia, piyambake ketemu karo Sukarno lan Mohammad Hatta nang griyane dhewe ing Jakarta tanggal 16 Agustus 1945 lan griyane dianggo panggon ngrancang teks Proklamasi kamardikan Indonesia. Sawise ninggalake layanan militer, Maeda nyambut gawe nang industri minyak.

Tadashi Maeda
前田 精

Laksamana Muda Maeda Tadashi
Pengabdian tumrap Jepang
Pangkat Laksamana Muda

Awal urip lan karir besut

Maeda lair ing kutha Kajiki, Kagoshima tanggal 3 Maret 1898. Bapake minangka kepala sekolah ing kana, lan dheweke dadi anggota kulawarga samurai. Dheweke gabung karo Sekolah Kelautan nalika umure 18 taun, spesialis navigasi, lan dadi letnan pertama nalika taun 1930 nalika gabung karo Staf Angkatan Laut.[1][2]

Karir militèr besut

Pra Perang Dunia II besut

Sawise gabung karo Staf Angkatan Laut, dheweke kerja ing bagean Urusan Eropa sajrone siji setengah taun sadurunge pindhah menyang Pelabuhan Angkatan Laut ing Ōminato, ing ngendi dheweke ditugasake ing antarane taun 1932 lan 1934. Ing wektu iki, bojone tilar donya, lan Maeda ora nikah maneh. Ing wiwitan taun 1937, Maeda dadi ajudan Laksamana Mudha Sonosuke Kobayashi nalika kunjungan menyang Inggris kanggo makili Jepang ing Penobatan Raja George VI lan Ratu Elizabeth.[1] Dheweke lelungan numpak kapal penjelajah Ashigara.[3] Sawisé iku, dhèwèké njabat dadi ajudan kanggo laksamana Zengo Yoshida lan Kiyoshi Hasegawa.[1]

Maeda dadi atase angkatan laut Jepang ing Walanda nalika taun 1940. Sawise invasi Jerman ing Denmark lan Norwegia, dheweke ngelingake Walanda yen invasi ing negarane wis mesthi bakal dadi lan dheweke wiwit nyiapake perlengkapan kanggo Walanda.[4] Ing wulan Oktober taun kasebut, dheweke lunga menyang Batavia ing misi diplomatik nyoba ngamanake perdagangan antarane Hindia Walanda lan Jepang - utamane babagan minyak. Saliyane negosiasi perdagangan, dheweke uga ditugasake spionase lan nggawe kolom kaping lima, didhukung dening warga sipil kayata Shigetada Nishijima. Maeda bali menyang Jepang ing pertengahan taun 1941, nalika dheweke diangkat dadi wakil saka bagean Urusan Eropa ing sangisore sedulure Minoru Maeda.[1]

Pendhudhukan lan revolusi besut

 
Maeda (baris ngarep, kaloro saka kiwa) nalika Soekarno rawuh ing Makassar taun 1945.

Maeda dipasrahake ing wilayah Papua Kulon nalika invasi Jepang ing Hindia Walanda.[5] Sawisé invasi, Maeda dikirim manèh menyang Batavia/Jakarta ing wulan Agustus 1942 minangka dadi penghubung antara Tentara Nembelas Jepang lan pasukan laut.[1] Ing wulan Oktober 1944, sawisé deklarasi Perdana Menteri Jepang Kuniaki Koiso njanjeni kamardikan Indonésia, Maeda nyeponsori sekolah sing diarani Asrama Indonesia Merdeka . Maeda mratelakaken bilih ancasipun Asrama punika kangge nyiapaken generasi mudha para pemimpin Indonesia.[1]

Sawisé Jepang nyerah ing taun 1945, pimpinan nasionalis Sukarno, Mohammad Hatta, lan Achmad Soebardjo tindak menyang omahé Maeda tanggal 15 Agustus kanggo ngonfirmasi pawartan iku, sing akhire ora resmi dikonfirmasi Maeda.[1] Esuke, Soekarno lan Hatta diculik para pemuda nasionalis lan digawa menyang Rengasdengklok, Karawang. Maeda lan Soebardjo ngerti sawetara jam sabanjure, lan sawise njamin keamanan pemuda saka Kempeitai Maeda nawarake omahe kanggo dadi papan kanggo rembugan.[1] Amarga wedi campur tangan saka Tentara Jepang sing isih ana, Maeda nyurung proklamasi kamardikan, pengin transfer kedaulatan sing tertib. [1] Rembugan ditindakake antarane Maeda, Sukarno lan Hatta karo panguwasa tentara - sing kanthi syarat nyerah diwajibake njaga status quo - lan panguwasa sarujuk kanggo ngidini deklarasi kamardikan kanthi syarat tetep dijaga lan Jepang ora melu.[1]

Tanggal 17 Agustus sadurunge subuh, rombongan - Maeda, Sukarno, Hatta, Soebardjo, Nishijima, Tomegorō Yoshizumi lan Shunkichiro Miyoshi [id] (wakil tentara) ngumpul ing omahe Maeda kanggo ngarang teks deklarasi. Sawise disepakati ing teks kasebut, proklamasi kasebut diwaca kanggo umum ing dina iku. Maeda uga mbiyantu ngidinake pers Kantor Angkatan Laut digunakake kanggo nyetak salinan teks proklamasi, sing disebarake ing Jakarta.[1] Maeda banjur dicekel déning panguwasa sekutu bebarengan karo anggota rewange lan dikunjara amarga ora bisa njaga status quo. Dheweke banjur diadili dening pengadilan militer Jepang, ora kaluputan, lan dibebasake ing taun 1947. Dheweke mari ngono ninggalake karir militer. [6]

Karir sakwise militer besut

Ing taun 1950-an, Maeda, Nishijima lan Miyoshi nerbitake memoar-memoar sing kalebu bagean ing proklamasi kamardikan - sanajan sawetara kontribusi kasebut ditolak dening Sukarno nalika pidato 17 Agustus 1959 (khususe, Sukarno nyerang tuduhan yen Revolusi Nasional Indonesia yaiku digawe karo Jepang).[7] Mung ing taun sadurunge, Maeda wis reuni karo Sukarno nalika pungkasan taun 1958 kunjungan menyang Jepang. [8]

Miturut putrane Maeda, Maeda karo Sukarno tetep cedhak lan Sukarno nemoni Maeda nalika dheweke lara.[9] Salajengipun, ing taun 1962, sasampunipun regejegan Papua Kulon, Sukarno nampi tawaran Maeda kanggo nerusake eksplorasi minyak dening perusahaan Jepang ing wilayah Semenanjung Vogelkop.[5] Nalika jaman militèr Maeda, dhèwèké wis ngerti potensi produksi minyak ing kana.[5] Sadurungé iki, Maeda (lan Nishijima) uga wis melu ekspor minyak mentah Indonésia liwat Permina (sabanjuré digabung dadi Pertamina), lan melu usaha patungan karo perusahaan sing dikontrol PKI.[5]

Warisan besut

Sawisé kamardikan Indonésia, sawetara kelompok politik ing Indonésia - utamané sing ana hubungané karo Sutan Sjahrir - nyoba ngrusak kontribusi Maeda kanggo kamardikan Indonésia, nudhuh Asrama minangka pusat pelatihan para penyusup anti-komunis. Ing sisih liya, seratan Wikana kanthi gamblang mratelakaken bilih Maeda tulus nyengkuyung, lan sanesipun ngandharaken bilih Maeda asring campur tangan kangge nylametaken bangsa Indonesia ingkang dipuncurigai dening Kempeitai.[1] Sejarawan Inggris Benedict Anderson wenehi pendapat yen Maeda lan kolaborator Jepang liyane iku nganggep kerjasama kasebut migunani kanggo hubungan jangka panjang antarane Indonesia lan Jepang. [1] Tilas bawahané Nishijima nganggep Maeda minangka "sacara politik, Maeda iku wong naif" babagan keterlibatan publik ing usaha patungan karo PKI. [5]

Ing taun 1973, Maeda diundang menyang Indonesia kanggo nampa Bintang Jasa Nararya.[6] Sawisé Maeda séda tanggal 13 Dhésèmber 1977,[10] Menteri Luar Negeri Indonésia Adam Malik ngirim telegram menyang Jepang, ngakoni bantuané Maeda ing proklamasi kamardikan lan nulis jenengé "bakal ditulis ing sajarah Indonésia nganggo tulisan emas".[11]

Omahe Maeda sing biyen nang Jakarta saiki dadi Museum Perumusan Teks Proklamasi.[12]

Referensi besut

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Anderson 2006.
  2. ↑ The Encyclopedia of Indonesia in the Pacific War: In cooperation with the Netherlands Institute for War Documentation (ing basa Inggris). BRILL. 2009. kc. 544–545. ISBN 9789004190177.
  3. ↑ "IJN ASHIGARA: Tabular Record of Movement". combinedfleet.com. Dibukak ing 12 May 2019.
  4. ↑ De Jong, Louis (1969). Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, Deel 2: Neutraal. Amsterdam: Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie. kc. 254.
  5. ↑ a b c d e Poulgrain 1999.
  6. ↑ a b Widhana, Dieqy Hasbi (6 November 2016). "Maeda, Memastikan Indonesia Merdeka Tanpa Sponsor Jepang". tirto.id (ing basa Indonesia). Dibukak ing 13 January 2019. Masalah sitiran: Tenger <ref> ora trep; jeneng "tirto" diwedharaké ping bola-bali déné isiné béda
  7. ↑ Blackburn, Kevin (2010). "War memory and nation-building in South East Asia". South East Asia Research. 18 (1): 5–31. doi:10.5367/000000010790959857. ISSN 0967-828X. JSTOR 23750949.
  8. ↑ Nishihara, Masashi (1976). The Japanese and Sukarno's Indonesia: Tokyo-Jakarta Relations, 1951-1966 (ing basa Inggris). University Press of Hawaii. kc. 218. ISBN 9780824803797.
  9. ↑ Khabibi, Ikhwanul. "Cerita Anak Soal Kedekatan Laksamana Maeda dan Sukarno". detiknews (ing basa Indonesia). Dibukak ing 2022-06-10.
  10. ↑ "Tempo, Volume 7, Part 4" (ing basa Indonesia). 1977. kc. 245. Tanggal 13 Desember yang lalu, sampailah dia di akhir perjalanan hidup. Laksamana Laut (Purnawirawan) Tadashi Maeda meninggal dalam usia 79 tahun
  11. ↑ Reid, Anthony (1985). "Indonesia: From Briefcase to Samurai Sword" (PDF). Southeast Asia under Japanese occupation. Yale University Southeast Asia Studies. kc. 16. ISBN 9780938692089.
  12. ↑ "Mengapa Rumah Laksamana Maeda Dipilih sebagai Lokasi Penyusunan Teks Proklamasi?". KOMPAS (ing basa Indonesia). 17 August 2018. Dibukak ing 11 May 2019.

Bibliografi besut

Anderson, Benedict (2006). Java in a Time of Revolution: Occupation and Resistance, 1944-1946 (ing basa Inggris). Equinox Publishing. ISBN 9789793780146.
Poulgrain, Greg (1999). "Delaying the 'Discovery' of Oil in West New Guinea". The Journal of Pacific History. 34 (2): 205–218. doi:10.1080/00223349908572903. ISSN 0022-3344. JSTOR 25161079.
Dijupuk saka "https://jv.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadashi_Maeda&oldid=1634828"