Konsili Vatikan I
| Konsili Ékumènis Vatikan I | |
| |
| Gambar ingkang nedahaken Konsili Vatikan I | |
| Wekdal | 1869-1870(kanthi formal dipuntutup nalika taun 1960 sadèrèngipun Konsili Vatikan II) |
| Dipunakeni déning | Sedaya Katulik, kejawi Gréja Katulik Lami |
| Konsili sadèrèngipun | Konsili Trente |
| Konsili sasampunipun | Konsili Vatikan II |
| Dipunimpunaken déning | Paus Pius IX |
| Dipunpimpin déning | Paus Pius IX |
| Peserta | 744 |
| Topik pambahasan | rasionalisme, liberalisme, matérialisme; inspirasi Injil; infalibilitas Paus |
| Dhokumèn | Dei Filius, Pastor Aeternus |
| Pratélan kronologis konsili ékumènis | |
Konsili Vatikan I dipunimpunaken déning Paus Pius IX lumantar bula kapausan Aeterni Patris nalika tanggal 29 Juni 1868. Sidhang Sepindhah dipunleksanaaken ing Basilika Santo Petrus tanggal 8 Dhésèmber 1869. Konsili puniki wujud konsili ékumènis kaping kalih dasa kanggé Gréja Katulik Roma, ingkang dipundhatengi mèh 800 pimpinan gréja.
Tujuan utami Paus ngimpunaken Konsili puniki inggih punika kanggé pikantuk konfirmasi dhumateng sikap ingkang sampun dipuntetepakenipun salebetipun Syllabus Errorum (1864), ingkang ngutuk sarangkéan aliran rasionalisme, liberalisme, lan materialisme.
Tujuan Konsili puniki sasanèsipun pangutukan puniku, inggih punika kanggé ndhéfinisiaken dhoktrin prakawis gréja. Salami tigang Sidhang, kelampahan dhiskusi lan pasarujukan dhumateng namung kalih konstitusi: Dei Filius (Konstitusi Dhogmatis prakawis Iman Katulik, ingkang isinipun ing antawisipun iman Katulik bilih Alkitab dipuninpirasiaken déning Allah) lan Pastor Aeternus (Konstitusi Dhogmatik Sepindhah Gréja prakawis Kristus, njlèntrèhaken prakawis kautaman lan infalibilitas Biskop Roma nalika saweg maringaken dhogma).
Dhéfinisi infalibilitas paus sanès wujud agèndha orisinil kanggé dipundhiskusiaken (Pius IX rumaos bilih boten pantes kanggé panjenenganipun kanggé nglebetaken topik mau salebetipun agèndha), nanging énggal-énggal dipuntambahaken sasampunipun konsili dipunwiwiti. Perkawis puniki dados kontrovèrsial, boten amargi kathah ingkang boten pitados bilih Paus boten saged salah, nanging amargi kathah-kathahipun rumaos bilih dhoktrin kasebat bèoten kedahipun dipundadosaken minangka dhogma resmi. John Henry Newman, minangka conto, nélakaken bilih dhéfinisi formal kados puniku saged njalari kathah tiyang bakal nilar imanipun. Sapérangan kuwatos bilih prakawis puniki badhé mijilaken kacubriyan énggal bilih tiyang Katulik gadhah kasetyan gandha. Pandhangan puniki dipunajengaken déning kalih pratiga Biskop Amérikah Sarékat lan kathah saking Prancis lan Jerman.
Kathahipun 60 anggota Konsili salajengipun mundhut sikap absèn kanthi nilar Roma sadinten sadèrèngipun pamundhutan swantun. Biskop Agung Antonio Maria Claret (ing tembe wingking ingkanonisasi), ssatunggiling tiyang saking pangadilan karajan Spanyol lan pangadeg saking Misionaris Putra-Putra Manah Maria Imakulata (Misionaris Claretian), kanthi keras ngutuk "pangujatan lan bidhah ingkang dipunpocapaken ing inggil lanté salebetipun Konsili puniki," lan wujud salah satunggal pambéla paling kiyat saking isu infalibilitas paus lan kautaman Tahta Suci Roma. Panjenenganipun inggih punika satunggal-satunggalipun anggota Konsili ingkang dipunkanonisasi dados Santo (dipunbéatifikasi taun 1934 lan dipunkanonisasi déning Paus Pius XII taun 1950). Salajengipun panjenenganipun tilar donya ing biara Cistercian ing Fontroide, Prancis, tanggal 24 Oktober 1870. Pirembagan lan pasetujon prakawis konstitusi kasebat mijilaken kontrovèrsi sérius ingkang mbeta dhumateng pangunduran dhiri saking tiyang-tiyang ingkang ing tembé wingking dipuntepangi minangka Gréja Katulik Lami.
Pecahipun perang Prancis-Prussia dumados ing tengah-tengahipun mangsa Konsili, njalari dipuntundha akibat dhawahipun Roma, lan Konsili puniki pungkasanipun boten naté dipunterasaken. Konsili puniki kanthi resmi boten naté dipuntutup dumugi mapuluh-puluh taun salajengipun, lan kanthi resmi dipuntutup nalika weldal persiapan Konsili Vatikan II. Asil saking Konsili Vatikan I puniki nedahaken kamenangan obahan Ultramontanisme ingkang nyengkuyung pamaréntahan séntral Vatikan kanggé Gréja Katulik. Paningkatan kasadharan dhumateng idhèntitas dhiri minangka kaum Katulik Roma ugi lajeng kathah mijil ing saindhenging donya, sairing kaliyan ningkatipun gunggung lapangan pedamelan ing kagesangan réligius lan kapasturan, sesarengan kaliyan aktivitas pulitik pro-Katulik ingkang cetha ing saben nagari.
Ugi pirsani
besutPranala njawi
besut| Wikimedia Commons duwé médhia ngenani First Vatican Council. |