Dhaptar pamenang Bebungah Nobel Ékonomi

(Kaelih saka Hadiah Nobel Ekonomi)

Pangaji-aji Bank Swèdhen sajeroning Ilmu Ékonomi (En: Nobel Memorial Prize in Economic Sciences;Swe lan Nor: Nobelpriset i ékonomi), sok ingsebut Pengregaan Nobel babagan Ékonomi, béda karo bebungah nobel liyané, amarga satemené bab iki dudu péranganing wasiat Alfred Nobel. Bebungah iki ingselenggarakaké déning Bank Sweinga (Sveriges Riksbank) padha ulang Taun ke-300 padha 1969. Anggota kulawarga Nobel mrotès panggunaan istilah "Pangaji-aji Nobel ing babagan Ékonomi" sajeroning kontèks apa waé. Sanadyan mangkono, sajeroning kontèks Bebungah Nobel, kerep ingsebut mung minangka "Bebungah ing babagan Ékonomi".

Pangumuman

besut

Pangumumané ora ditindakaké ing tanggal sing gumathok, nanging lumrahé ditindakaké ing dina Senin tengahan kaloro Oktober. Wara-wara ditindakaké ing gedhong Institut Nobel lan wis dadi prastawa gedhé. Bebungah diwènèhaké saben taun ing tanggal 10 Dhésèmber, tanggal nalika Alfred Nobel séda ing taun 1896. Wiwit taun 1905 nganti 1946, upacara penganugerahan dianakaké ing Institut Nobel, banjur wiwit 1947 ing aula Universitas Oslo, lan ing taun 1990 dipindhah menyang balai kutha Oslo.

Pratélan panampa bebungah Nobel ing babagan Ékonomi wiwit 1969 ya iku:

Taun Panampa Karya sing inganugerahi Pangaji-aji
1969   Ragnar Anton Kittil Frisch lan 22px Jan Tinbergen ngembangaké modhèl dinamis terapan tumrap analisis prosès ékonomi
1970   Paul Samuelson makarya ilmiah sajeroning ngembangaké téyori ékonomi statis lan dinamis sarta berperan aktif sajeroning ngundhakaké tingkat analisis ing babagan ngèlmu ékonomi
1971   Simon Kuznets interpretasi tuwuhing ékonomi kanthi empiris sing nggawa marang seserepan anyar lan jero ngenani struktur ékonomi lan sosial sarta prosès pangyasa
1972   John Richard Hicks lan   Kenneth Arrow kontribusi pionir marang téyori keseimbangan ékonomi umum lan téyori kasajahtran
1973   Wassily Leontief pengembangan métodhe masukan-keluaran lan aplikasinya marang masalah-masalah ékonomi sing wigati.
1974 22px Gunnar Myrdal lan   Friedrich Hayek makarya pionir sajeroning téyori ngenani dhuwit lan fluktuasi ékonomi, lan analisis ngenani saling ketergantungan antarané fenomena institusi, ékonomi lan sosial
1975 22px Leonid Kantorovich lan   Tjalling Koopmans kontribusi marang téyori alokasi sumber sing optimum
1976   Milton Friedman pencapaian ing babagan analisis konsumsi, sajarah lan téyori moneter lan dhémonstrasi ngenani kebijakan stabilisasi sing kompleks.
1977 22px Bertil Ohlin lan   James Meade kontribusi marang téyori dagang internasional lan pergerakan kapital internasional
1978   Herbert Simon panelitèn pionir ngenani prosès pengambilan kaputusan ing sajeroning organisasi ékonomi.
1979   Theodore Schultz lan   Arthur Lewis panelitèn pionir ngenani pangyasa ékonomi kanthi aspek mirunggan marang masalah-masalah sing diadhepi nagara tumuwuh.
1980   Lawrence Klein pembuatan modhèl ekonometrik lan aplikasinya ke sajeroning kebijakan ékonomi lan analisis fluktuasi ékonomi
1981   James Tobin analisis ngenani pasar finansial lan hubungannya dengan putusan pembelanjaan, tingkat pengangguran, produksi lan rega
1982   George Stigler studi ngenani struktur indhustri, fungsi pasar lan sebab-akibat saka regulasi publik
1983   Gerard Debreu penggabungan metoda analitis anyar menyang téyori ékonomi lan reformulasi sing detail ngenani téyori kesetimbangan umum
1984 John Richard Nicholas Stone kontribusi fundamental ngenani pengembangan sistem rekening nasional lan ngundhakaké dhasar-dhasar analisis ékonomi empiris
1985   Franco Moinggliani analisis pionir sajeroning pasar finansial lan simpanan
1986   James Buchanan Jr pengembangan dhasar-dhasar konstitusi lan kontraktual ngenani téyori pengambilan putusan kanthi pulitik lan ékonomi
1987   Robert Solow kontribusi marang téyori pertumbuhan ékonomi
1988 22px Maurice Allais kontribusi pionir ngenani téyori pasar lan penggunaan sumberdaya sing efisien
1989   Trygve Haavelmo klarifikasi ngenani dhasar-dhasar téyori kemungkinan saka ekonometrik lan analisis ngenani struktur ékonomi simultan
1990   Harry Markowitz,   Merton Miller lan   William Sharpe karya pionir sajeroning téyori ékonomi finansial
1991   Ronald Coase penemuan lan klarifikasi ngenani wigatiné biaya transaksi lan hak milik marang struktur institusi lan berperannya ékonomi
1992   Gary Becker pengembangan area analisis ékonomi mikro ke arah berbagai interaksi lan perilaku manungsa, kalebu perilaku non-pasar.
1993   Robert Fogel lan   Douglass North nganyari panelitèn ing babagan sajarah ékonomi dengan matrapaké téyori ékonomi lan metoda kuantitatif kanggo njelasaké masalah owahan institusi lan ékonomi
1994 22px Reinhard Selten,   John Forbes Nash lan   John Harsanyi analisis pionir ngenani kesetimbangan sajeroning téyori permainan non-kooperatif
1995   Robert Lucas, Jr. kanggo pangembangan lan aplikasi hipotèsis dugaan rasional, lan kanthi cara iku ngowahi analisis ékonomi makro lan njerokaké seserepan sajeroning kawicaksanan ékonomi
1996   James Mirrlees lan   William Vickrey kanggo kontribusi fundamental mereka padha téyori ékonomi padha surungan menurut informasi asimetri
1997   Robert C. Merton lan   Myron Scholes padha métodhe anyar kanggo nemtokaké aji derivatif
1998 22px Amartya Sen kanggo sumbangané marang ékonomi kesejahteraan
1999 22px Robert Mundell kanggo analisisnya padha kebijakan moneter lan fiskal menurut resim kurs pertukaran sing berbeda lan babagan mata uang optimum
2000   James Heckman lan   Daniel McFadden kanggo pengembangan téyori lan metodenya kanggo analisis sampel kapilih
sajeroning pangembangan téyori lan metodené kanggo analisis pilihan sing béda-béda
2001   George A. Akerlof,   Andrew Michael Spence lan

  Joseph E. Stiglitz

kanggo analisis ing pasar kanthi informasi asimetri
2002   Daniel Kahneman lan   Vernon L. Smith kanggo penggabungan pengertian saka riset psikologi sajeroning ngèlmu ékonomi, khususnya ngenani panemuné wong lan pembuatan putusan ing bawah ketidaktentuan
kanggo ngadegaké percobaan laboran minangka piranti sajeroning analisis ékonomi empiris, khususnya padha studi mekanisme pasar alternatif
2003   Robert F. Engle lan   Clive W. J. Granger kanggo métodhe analsis rerangkèn waktu ékonomi dengan bermacam waktu sing mudah berubah utawa kecenderungan biyasa
2004   Finn E. Kydland lan   Edward C. Prescott kanggo sumbangan mereka marang ékonomi makro sing dinamis: konsistensi waktu padha kebijakan ékonomi lan tenaga pendorong ing belakang ubengan bisnis
2005   Robert J. Aumann lan   Thomas C Schelling kanggo perannya sajeroning ngundhakaké seserepan mengenai konflik lan kerjasama melalui analisis permainan lan téyori
2006   Edmund Phelps kanggo analisisnya mengenai intertemporal tradeoff sajeroning kebijakan ékonomi makro
2007   Leonid Hurwicz,   Eric S. Maskin lan   Roger B. Myerson kanggo peran sajeroning membangun dhasar tumrap téyori désain mekanisme
2008   Paul Krugman kanggo analisis pola dagang lan lokasi aktivitas ékonomi
2009   Elinor Ostrom lan   Oliver E. Williamson kanggo analisis ékonomi magepokan karo kepamaréntahan lan sistem kepemilikan kolektif
2010   Peter A. Diamond,   Dale T. Mortensen lan     Christopher A. Pissarides kanggo analisis marang pasar kanthi panggolekan friksi
2011   Thomas J. Sargent lan   Christopher A. Sims kanggo panelitèn empiris marang sebab lan akibat sajeroning makroékonomi
2012   Alvin E. Roth lan   Lloyd S. Shapley kanggo babagan téyori permainan (game theory) lan désain pemasaran
2013   Eugene Fama,   Lars Peter Hansen lan   Robert J. Shiller kanggo hasil karya mereka sajeroning babagan analisa empiris saka rega aset [1][2]
2014   Jean Tirole kanggo asil analisis ngenani kakuwatan pasar lan regulasi

Réferènsi

besut
  1. "The Nobel Prize in Economic Sciences 2013". nobelprize.org. Dibukak ing 14 Oktober 2013.
  2. http://www.bbc.co.uk/indonesia/dunia/2013/10/131014_bisnis_nobel_ékonomi.shtml

Pranala njaba

besut