Pilihan umum ing Indonésia

Pilihan umum (pemilu) ing Indonésia wiwitané ditujokaké kanggo milih anggota lembaga perwakilan, yaiku DPR, DPRD Provinsi, lan DPRD Kabupatèn/Kutha. Sawisé amandemen kapapat UUD 1945 ing taun 2002, pamilihan présidhèn lan wakil présidhèn (pilpres), sing mauné diayahi déning MPR, disepakati diayahi langsung déning rakyat saéngga pilpres dilebokaké sajeroning rezim pemilu. Pilpres minangka péranganing pemilu dianakaké sepisanan ing Pemilu 2004. Ing Pemilu taun 2007, miturut Undang-Undang Nomor 22 Taun 2007, pamilihan kepala laladan lan wakil kepala laladan (pilkada) uga dilebokaké minangka péranganing rezim pemilu. Ing tengah masarakat, istilah "pemilu" luwih kerep tegesé pemilu lègislatif lan pemilu présidhèn lan wakil présidhèn sing dianakaké saben 5 taun sapisan.

Seri Pulitik

Pasetujon péhak kang diprintah Pulitik miturut negara Ekonomi pulitik Sajarah pulitik Filsafat pulitik Èlmu pulitik Hubungan internasional Teori hubungan internasional Èlmuwan pulitik Perbandingan pulitik Administrasi negara Birokrasi Birokrasi tingkat cendhèk Pamisahan kakuwasan Eksekutif Yudikatif Legislatif Kadaulatan Teori perilaku pulitik
Sub-rangkaian Pulitik
Pamilihan umum Sistem elektoral Pamungutan swara Federalisme Wangun pamaréntahan Idéologi Kampanye pulitik Partai pulitik

Gapura Pulitik

Gendéra Partai ing Jakarta jroning mangsa kampanye

Pemilihan Umum Legislatif

Sadawaning sajarah Indonésia, wis kaping 9 pemilu lègislatif, yaiku ing taun 1955, 1971, 1977, 1982, 1987, 1992, 1997, 1999, lan 2004.

Pemilu 1955

Pemilu pisanan dianakaké taun 1955 kanggo milih anggota-anggota DPR lan Konstituante. Pemilu iki kerep ingaran kanthi jeneng Pemilu 1955, lan disiapaké ding papréntahan Mahamantri Ali Sastroamidjojo. Nanging, Ali Sastroamidjojo mundur lan wektu pamungutan swara, kepala papréntahan wis dicekel déning Perdhana Mantri Burhanuddin Harahap.

Miturut angkahé, Pemilu 1955 dipérang dadi rong babak, yaiku:

• Babak pisanan Pemilu kanggo milih anggota DPR. Babak iki diayahi tanggal 29 September 1955, lan diiloni déning 29 parté pulitik lan individu,
• Babak kaloro Pemilu kanggo milih anggota Konstituante. Babak iki diayahi tanggal 15 Dhésèmber 1955.

Limang parté gedhé ing Pemilu iki yaiku Parté Nasional Indonésia, Masyumi, Nahdlatul Ulama, Parté Kuminis Indonésia, lan Parté Syarikat Islam Indonésia.

Pemilu 1971

Pemilu sabanjuré dianakaké taun 1971, persisé tanggal 5 Juli 1971. Pemilu iki Pemilu pisanan ing jaman orde baru, lan diiloni déning 10 parté pulitik.

Limang parté gedhé sajeroning Pemilu iki yaiku Golongan Karya, Nahdlatul Ulama, Parmusi, Parté Nasional Indonésia, lan Parté Syarikat Islam Indonésia.

Ing taun 1975, liwat anané Undang-Undang Nomor 3 Taun 1975 bab Parté Pulitik lan Golkar, dianakaké fusi (panggabungan) parté-parté pulitik, dadi mung loro parté pulitik (yaiku Parté Persatuan Pangyasa lan Partai Demokrasi Indonésia) lan siji Golongan Karya.

Pemilu Orde Baru (1977-1997)

Pemilu-Pemilu sabanjuré dianakaké taun 1977, 1982, 1987, 1992, lan 1997. Pemilu-Pemilu iki dianakaké sangisoré papréntahan Présidhèn Soeharto. Pemilu-Pemilu iki kerep diarani "Pemilu Orde Baru'". Miturut peraturan Fusi Parté Pulitik taun 1975, Pemilu-Pemilu mau mung diiloni loro parté pulitik lan siji Golongan Karya. Pemilu-Pemilu mau kabèh dimenangaké déning Golongan Karya.

Ing ngisor iki tanggal-tanggal dianakaké pamungutan swara ing Pemilu kalamangsa iki.

• 2 Mèi 1977
• 4 Mèi 1982
• 23 April 1987
• 9 Juni 1992
• 29 Mèi 1997

Pemilu 1999

Pemilu sabanjuré, sisan Pemilu pisanan sawisé orde baru runtuh, yaiku Pemilu 1999 dianakaké taun 1999 (tanggal 7 Juni 1999) ing sangisoré papréntahan Présidhèn BJ Habibie lan diiloni déning 48 parté pulitik.

Limang parté gedhé sajeroning Pemilu 1999 yaiku Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan, Parté Golkar, Parté Persatuan Pangyasa, Parté Kebangkitan Bangsa, lan Parté Amanat Nasional.

Sanajan Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan nggayuh swara paling akèh (kanthi swara watara 35 persèn), sing diangkat dadi présidhèn dudu calon saka parté iku, yaiku Megawati Soekarnoputri, nanging saka Parté Kebangkitan Bangsa, yaiku Abdurrahman Wahid (Wektu iku, Megawati mung dadi calon Présidhèn). Bab iki bisa kadadéan amarga Pemilu 1999 mung kanggo milih anggota MPR, DPR, lan DPRD, déné pamilihan Présidhèn lan wakil Présidhèn diayahi déning anggota MPR.

Pemilu 2004

Ing Pemilu Legislatif 2004, saliyané milih anggota DPR, DPRD Provinsi, lan DPRD Kabupatèn/Kutha, rakyat uga bisa milih anggota DPD, sawijining lembaga perwakilan anyar sing diangkah bakal makili kapentingan laladan.

Pemilu 2009

Pilihan umum Legislatif Indonésia 2009 (Pemilu Legislatif 2009) iku rerangkèn saka Pemilu 2009, lan dijadwalaké ing tanggal 9 April 2009 (sadurungé dijadwalaké tanggal 5 April, nanging banjur diundur) Pemilu Legislatif 2009 bakal milih anggota DPR, DPD, DPRD Provinsi, lan DPRD Kabupatèn/Kutha kanggo mangsa kalungguhan 2009-2014.

Pilihan umum Présidhèn lan Wakil Présidhèn

Pilihan umum présidhèn lan wakil présidhèn (pilpres) pisanan dianakaké ing Pemilu 2004.

Pemilu 2004

Pemilu 2004 minangka pemilu pisanan peserta bisa milih langsung présidhèn lan wakil présidhèn. Pamenang pilpres 2004 yaiku Susilo Bambang Yudhoyono. Pilpres iki dianakaké sajeroning rong puteran, amarga ora ana pasangan calon sing kasil bgéntukaké swara punjul 50%. Puteran kaloro milih présidhèn antara Yudhoyono lan Megawati lan sidané dimenangaké déning pasangan Yudhoyono-M. Jusuf Kalla.

Suksèsi kakuwasan lumaku kanthi mulus lan dadi sajarah tumrap Indonésia sing durung naté ngalami genti kakuwasan tanpa huru-hara. Siji-sijiné cacat ing pagentèn kakuwasan iki yaiku ora rawuhé Megawati ing upacara pelantikan Yudhoyono minangka présidhèn.

Pemilihan Umum Kepala Laladan lan Wakil Kepala Laladan

Pilihan umum kepala laladan lan wakil kepala laladan (pilkada) dadi péranganing rezim pemilu wiwit taun 2007. Pilkada pisanan ing Indonésia yaiku Pilkada Kabupatèn Kabupatèn Kutai Kartanagara ing tanggal 1 Juni 2005.

Deleng uga

• KPU
• Bawaslu

Pranala njaba

• Situs web Komisi Pemilihan Umum Archived 2014-10-20 at the Wayback Machine.
• CETRO (Centre fo Electoral Reform)